DOM NASZYCH TRADYCJI
Klasztor w Brzeziu jest najstarszym domem naszej prowincji. Siostry służą modlitwą i cierpieniem, pracują jako katechetki, jak również pomagają przy parafii (w zakrystii), prowadząc grupę Dzieci Maryi, Koło misyjne, wspólnotę Żywego Różańca Młodych oraz scholę.
W Brzeziu odeszła do Pana i spoczywa kandydatka na ołtarze z Zgromadzenia Sióstr Maryi Niepokalanej: Sługa Boża S.M.Dulcissima. To właśnie Brzezie stało się miejscem rozwoju jej świętości, gdzie została „rozpoznana” jako wierna oblubienica Chrystusa i otoczona spontanicznym kultem brzezian. Do grobu Sługi Bożej przybywają, prosić o wstawiennictwo, różne grupy pielgrzymek z Polski oraz pielgrzymi indywidualni, również spoza granic naszego kraju.
W klasztorze codziennie jest odprawiana Msza św. o godzinie 6:15, w niedzielę o godz. 7:00
Siostry Maryi Niepokalanej przybyły do Brzezia 07.07.1917 roku. W okresie międzywojennym w brzeskim klasztorze znajdowała się siedziba Domu Prowincjalnego. Od 1929 roku funkcję kuratora nowej prowincji pełnił ks. Józef Gawlina, który w latach 1931-32 dokonał rozbudowy południowego skrzydła istniejącego budynku. Od tego czasu w klasztorze są odprawiane Msze święte.
W roku 1950 siostry oddały się w opiekę Matki Bożej Fatimskiej. W tym czasie, w klasztorze została poświęcona figura, przed którą, w miesiącach od maja do października, praktykuje się odmawianie różańca o godzinie 12.00. Modlono się m.in. o zachowanie klasztoru i parafii od zła, o pokój na świecie oraz o uwolnienie ludzkości z systemu totalitarnego.
W 1979 roku część budynku, którą zajmował Ośrodek zdrowia, została przeznaczona na Ośrodek rekolekcyjny dla Ruchu Dzieci Maryi. Obecnie nie pełni już tej funkcji.
W roku 1984 ustawiono dodatkowo figurę Matki Bożej na rabacie z kwiatami, by tak witała wszystkich przychodzących do klasztoru. W 1996 roku, przy placu kościelnym, została wybudowana Grota z figurą Matki Boskiej Fatimskiej, gdzie zaraz potem rozpoczęto odprawianie nabożeństw fatimskich w całej parafii.
Ważnym wydarzeniem w dziejach parafii była ekshumacja zwłok Sługi Bożej S.M.Dulcissimy – 8 kwietnia 2000 roku. Pamięć niezwykłego życia Heleny Hoffman jest wciąż żywa. Na Jej grobie nie więdną kwiaty, nie gasną światła. Trwa modlitwa i przekonanie, że jej wstawiennictwo u Boga jest skuteczne.